اگر در شمال به دنبال جایی هستید که نه بومگردی باشه و نه هتل، اقامتگاه سنتی استارسو رو بهتون پیشنهاد می‌کنم.
اقامتگاه سنتی استارسو مجموعه‌ای زیبا در منطقه‌ای بکر و خوش آب و هوا در حاشیه جنگل و در بخش‌های مرتفع اطراف قائمشهرهست.
یه اقامتگاه تر و تمیز با ۵ اتاق با ظرفیت‌های مختلف ۳ تا ۷ نفره، کافه و رستوران در فضایی چند ده هکتاری و در بافت کاملاً روستایی.
اقامتگاه سنتی استارسو به سبک خانه‌های بومی و قدیمی شمال ایران ساخته شده و اطراف آن را مزارع میوه و سبزی‌جات در برگرفتهکه اکثر غذاهای این اقامتگاه هم به صورت اورگانیک از مزرعه طبخ می‌شه.
استارسو یکی از متفاوت‌ترین مکان‌هایی بود که تا امروز تجربه کردم. زیبایی بی‌بدیل اطراف، حس اقامت در خانه‌‌ی روستایی اما باامکانات به روز شده و فضایی بسیار آرام و دوستانه.
شاید نقطه‌ی منفی این اقامتگاه مسیر خاکی کم مسافتی هست که دسترسی رو با دشواری همراه کرده. اما در مجموع وقتی بهشمی‌رسید ناخودآگاه می‌گیین که ارزشش رو داشت.
استارسو دارای چند بنای سنتی با پنجره‌های چوبی و دیوارهای آجری‌ست.
با توجه به طراحی مجموعه با معماری بومی و اصیل و همچنین نمایش فرهنگ و تاریخ کهن مازندران در راستای احیا فرهنگ بومی منطقهمی‌تواند نمایش دلنشینی از آوای زندگی بومی مردمان این سرزمین به گردشگران باشد.
هزینه اقامت به همراه صبحانه است. در صورت تمایل به استفاده از ناهار و شام رستوران هزینه به صورت مجزا محاسبه می‌شود.
اسامی اتاق‌های استارسو:
دارکتن به گویش مازنی یعنی دارکوب
چلچلا به گویش مازنی یعنی پرستو
میچکا به گویش مازنی یعنی گنجشک
کلبه زیک نوعی پرنده
پاپلی یعنی پروانه
ویژگی هایی از معماری مازندران که درجهت هماهنگی با اقلیم و یا فائق آمدن بر شرایط سخت محیطی است.
تعدادی از خصوصیات معماری بومی شمال که در استارسو به اجرا درآمده:
به دلیل رطوبت محیط، ساختمان ها در این مناطق مجزا از هم ساخته می شوند، حیاط ها و فضاهای باز و وسیع دارند و حصار دور اینفضاها اغلب کوتاهتر از قد انسان است.
بهره بردن از طبیعت زیبا و سرسبز منطقه نیز از دلایل دیگر جهت تلفیق محیط مسکونی با طبیعت است.
معماری بومی مازندران چنان با طبیعت در آمیخته و با شرایط اقلیمی هم آوا شده است که بدان می توان معماری “طبیعت گرا ” نامنهاد. معماری که برای انطباق با شرایط محیطی و اقلیمی به معماری برون گرا شناخته می شود. علت شکل گیری ساختمان های برونگرادر این منطقه در درجه اول بهره گیری از کوران هوا می باشد تا از این طریق از سکون ماندن رطوبت در ساختمان جلوگیری به عمل آید ودلیل دیگر آن، استفاده حداکثر از رطوبت و ایجاد منظر مناسب و دیده بانی از محدوده حیاط است.
برونگرایی در خانه های مازندران، با ویژگی هایی از قبیل داشتن ارتباط بصری و فیزیکی مستقیم با فضای بیرون خانه، نداشتن حیاط،گسترش در ارتفاع و سازماندهی فضایی نسبت به یک فضای دیگر مثل دالان، نمود می یابد.
به دلیل رطوبت هوا و عمق کم آب های زیر زمینی، سعی می کنند کف طبقه همکف ساختمان را حتی المقدور بالاتر از سطح طبیعی زمیناجرا کنند تا کف بنا از نم و رطوبت زمین فاصله داشته باشد و بتوان از جریان باد که در ارتفاع بالاتر از سرعت بیشتری برخوردار است،بهره مند شد.
معماران ایرانی تلاش می کردند ساخت مایه خود را از نزدیک ترین جاها به دست آورند و چنان ساختمان می‌کردند که نیازمند به ساختمایه جاهای دیگر نباشد و «خود بسنده باشد». بدین گونه، کار ساخت با شتاب بیشتری انجام می شده و ساختمان با طبیعت پیرامونخود «سازوارتر» در می‌آمده است و هنگام نوسازی آن همیشه ساخت مایه آن در دسترس بوده است.
در معماري مازندران که از عناصر طبیعی بیشترین استفاده را می برد، هیچ عنصر دور ریختنی وجود ندارد. بدین معنی که از هرعنصري بیشترین بهره برداري انجام می شود.
چنین استفاده اي از عناصر طبیعی باعث خواهد شد که ضایعات ساختمانی چه در حین ساخت و چه هنگام تخریب ساختمان کمترینصدمه را به بستر خود وارد سازد، چرا که ساخنمان جزیی از بستر و برآده از دل طبیعت می باشد.
